Het Zwartboek dat door het collectief All For Rwanda op 15 juni jl. is aangeboden aan de Vaste Kamercommissie van Justitie en Veiligheid. Zij vragen aandacht voor de situatie van Rwandezen in binnen- en buitenland;
De cover van het Zwartboek
U kunt het Zwartboek met de link hieronder in pdf downloaden.
Victoire heeft op 22 september een brief geschreven aan de Tweede Kamer waarin zij een o.a. een routekaart presenteerde voor een veelbelovende toekomst in Rwanda.
Na een proces dat maanden geduurd heeft, kent de Belgische Rwandees Paul Rusesabagina maandag 20 september het vonnis. De “held van Hotel Rwanda” is veroordeeld tot 25 jaar cel. De rechtbank bevond hem schuldig “aan terreurgelinkte aanklachten”.
Paul Ruesesabagina werd eind augustus 2020 in Dubai ontvoerd en naar Rwanda overgebracht. Hij verblijft in de gevangenis.
Samen met een twintigtal andere mensen stond de 67-jarige Rusesabagina van februari tot juli terecht in Kigali. Bekend is dat hij betrokken was bij de oprichting van oppositiepartij MRCD. Bij aanslagen waar de rebellengroep FLN, de gewapende arm van de MRCD, achter zou zitten, zijn negen doden gevallen. Rusesabagina ontkende echter elke betrokkenheid bij die aanslagen. Tijdens het proces kwamen er tegenstrijdige verklaringen over Rusesabagina’s rol bij die aanslagen.
Paul Ruesesabagina
Hij wilde geen held genoemd worden. Wat hij deed, behoort een fatsoenlijk mens te doen. Zo zag Paul Rusesabagina het in 1994, toen in Rwanda bijna een miljoen mensen werden afgeslacht. De grootste bevolkingsgroep de Hutu’s rekende af met de Tutsi’s, die de machtige en rijke klasse vormden.
In zijn biografie An Ordinary Man uit 2006 beschrijft Rusesabagina, zelf een Hutu, die eerste dagen van de massamoord. Hij reed in zijn auto door de straten van de hoofdstad Kigali. “Overal om me heen lagen dode lichamen; net vermoord. De meeste in stukken gehakt met machetes.”
Alle blanken vluchtten, ook de blauwhelmen van de Verenigde Naties die niet mochten ingrijpen. Rusesabagina was manager van twee exclusieve hotels van de Belgische luchtvaartmaatschappij Sabena in Kigali. Hier ving hij maandenlang ruim 1200 vluchtelingen op, voornamelijk Tutsi’s.
Cognac, whisky en sigaretten
De Hutu-machthebbers eisten van hem dat hij zijn Tutsi-gasten zou doodschieten of uitleveren. Met veel cognac, whisky, sigaretten, geld en heel veel praten wist hij commandanten van het leger, politie en Hutu-leiders steeds weer te overtuigen de Tutsi’s met rust te laten. Toen de Tutsi’s met hun milities onder leiding van Paul Kagame de hoofdstad Kigali innamen en de Hutu’s op de vlucht sloegen, begon de heerschappij van Kagame, die nu ruim twee decennia president is van Rwanda.
Rusesabagina bleef nog even aan als hotelmanager, maar vertrok in 1996 naar België waar hij taxichauffeur werd. Hij voelde zich niet langer veilig in Rwanda. Jaren later werd er over zijn rol in deze bloedige periode de film Hotel Rwanda gemaakt. President Kagame zag niets in de heldenrol voor die andere Paul, zeker niet toen Rusesabagina in het laatste hoofdstuk van zijn biografie stevige kritiek uitte op de president, die geen tegenspraak duldt en autocratisch regeert.
Rusesabagina sloot zich aan bij een Rwandese oppositiepartij, waar ook een gewapende tak aan verbonden is. Hij bleef zich tegen Kagame uitspreken. Zijn huis in België werd doelwit van inbraken. Rusesabagina voelde zich weer niet veilig, ook al had hij nu de Belgische nationaliteit. Hij verhuisde naar Texas in de Verenigde Staten om met zijn gezin in een bewaakte wijk te wonen.
Handboeien en een roze gevangenispak
In de zomer van vorig jaar werd hij uitgenodigd om in kerken in het Rwandese buurland Burundi te spreken. Onderweg via Dubai verdween Rusesabagina van de radar om drie dagen later in de handboeien en een roze gevangenispak op te duiken in Kigali. Hij was gearresteerd. Hoe blijft een raadsel. Zijn gezin en advocaten betogen dat hij is ontvoerd door Rwanda. Het contact tussen Rusesabagina en zijn advocaten wordt zeer lastig gemaakt.
Rusesabagina in de rechtszaal. Beeld Reuters
Bron foto: amsterdamnews.com Bron: https://www.trouw.nl/buitenland/de-held-uit-hotel-rwanda-staat-nu-terecht-voor-terrorisme~bd99297d/
Dit jaar zou voor de 10e keer de Victoire Ingabire Umuhoza Award voor Democratie en Vrede worden uitgereikt in Brussel.In verband met alle Corona-maatregelen is de uitreiking van deze prijs uitgesteld tot een nader te bepalen datum.
‘Er is een klopjacht gaande op Kagame’s tegenstanders’
Michela Wrong Internationaal is Rwanda’s leider Paul Kagame al jaren de gevierde man, die laat zien dat Afrika zijn eigen problemen kan oplossen. Gaat hij door de nietsontziende manier waarop nu toch buiten zijn boekje?
Paul Kagame laat zijn emoties zelden zien. Alleen zijn naaste medewerkers weten wanneer het hommeles is. Dan zwellen de aders op in zijn slapen. Voor zijn medewerkers is dat een waarschuwing. Want Kagame heeft niet alleen het aanzien van de redder van Rwanda, hij staat ook bekend als een meedogenloos heerser die zonder schroom tegenstanders elimineert.
Aan Kagame wordt het succes toegeschreven van de wederopbouw van Rwanda na de genocide, die in 1994 – naar schatting – resulteerde in het vermoorden van tussen de vijfhonderdduizend en een miljoen Tutsi’s en gematigde Hutu’s. Kagame is prominent aanwezig op internationale podia, positioneert zich als de sterke leider die Afrika’s problemen kan oplossen zonder buitenlandse inmenging. Achter die zorgvuldig geconstrueerde façade schuilt een politiestaat, waarin politieke moorden niet uitzonderlijk zijn.
„De dood van de Rwandese dissident Seif Bamporiki in Zuid-Afrika past in een patroon”, zegt Michela Wrong. De Britse journalist deed vier jaar onderzoek naar Kagame en toont op basis van tientallen interviews met dissidenten diens keerzijde in haar boek Do not disturb, dat volgende maand verschijnt. Het gaat over de lange arm van de Rwandese leider.
“Do not disturb”
Goed doordachte operatie
„Het patroon is dat bij een goed doordachte operatie van de Rwandese geheime dienst de balling uit zijn eigen veilige omgeving wordt gelokt, en dan wordt vermoord. Zo ging het ook met moordaanslagen op andere Rwandese dissidenten in Zuid-Afrika, zoals de afvallige kolonel Patrick Karegeya en Kayumba Nyamwasa (voormalig hoofd van Kagame’s inlichtingendienst, red.). Kagame’s ex-minister Seth Sendashonga werd in 1998 in Nairobi vermoord en ook andere tegenstanders in Afrika werden slachtoffer van Kagame’s wraakacties. Ik sprak met tenminste vier mensen die door de Rwandese geheime dienst werden benaderd om zulke moorden uit te voeren.”
Kagame heeft verschillende soorten vijanden, zegt Wrong: voortvluchtige aanstichters van de volkerenmoord, opposanten van zijn autocratisch beleid en afvallige medewerkers. De meeste van die vijanden hebben zelf geen schone handen, maar dat rechtvaardigt nog niet de jacht op hen die Kagame volgens Wrong heeft ingezet.
„De door Tutsi’s gedomineerde Rwandese regering heeft het altijd over het gevaar van extreme Hutu’s die de genocide willen voltooien. Onder dat mom is een klopjacht gaande op Kagame’s voormalige vertrouwelingen, kameraden die alles van hem weten. Karegeya was zijn schoolkameraad, ook Nyamwasa kent hij uit zijn jeugd. Ze kenden hem toen hij nog een heel gewone jongen was en in de straten van Kampala in Oeganda gestolen travellercheques en gesmokkeld goud verkocht. Zij kennen dus ook zijn persoonlijke zwakheden.”
Kolonel Nyamwasa en generaal Karegeya behoorden, net als later Kagame, tot het groepje Tutsi strijders van het Rwandese Patriottisch Front (RPF) dat in 1990 vanuit hun ballingsoord in Oeganda Rwanda binnenviel. Ze klommen op tot in de hoogste regionen van het RPF-bewind dat na de genocide de macht overnam. Ze namen deel aan moordpartijen op een geschatte vijftigduizend Hutu’s tijdens hun mars naar Kigali en voerden de invasie in Congo in 1996 uit. Daardoor verloren een paar miljoen Congolezen en opgejaagde Hutu’s het leven. „Kagame vreest mensen als Nyamwasa en Karegeya, omdat ze aanhang in het leger hebben en de geheimen kennen van Rwanda’s misdaden”, zegt Wrong.
Bijna paranoïde
De autocraat Kagame voelt zich onveilig, zegt Wrong, gedraagt zich bijna paranoïde. Zijn voormalige medewerkers vertelden Wrong hoe Kagame ze tijdens woedeaanvallen tegen hun achterwerk schopte en ze in het gezicht sloeg. „Hij sloeg zijn legerleider James Kabarebe eens in het gezicht ten overstaan van zijn soldaten. Hij heeft dat ook met ministers gedaan en met ambtenaren die te laat op een vergadering verschenen. Het gevaar van zulk gedrag van een leider is dat medewerkers hem naar de mond gaan praten. Je kunt je voorstellen dat er een grote druk bestaat op ambtenaren om de juiste statistieken te produceren over de ontwikkeling van het land. Daarom kan maar weinig vertrouwen worden gehecht aan de economische groeicijfers van Rwanda.”
Rwanda onder Kagame heeft het aanzien van een efficiënte staat. De hoofdstad Kigali maakte hij geliefd als internationaal conferentiecentrum (later dit jaar vindt de topconferentie van het Gemenebest er plaats) en hij stond aan het hoofd van de Afrikaanse Unie en de Oost-Afrikaanse Gemeenschap. Kagame rekent Bill Clinton, Bill Gates en Tony Blair tot zijn vrienden. Wrong: „Afrikaanse leiders zijn jaloers op hem. Zij denken: zo moet ik het ook doen. Zonder vrije pers, zonder oppositie en toch veel geld van buitenlandse donoren.”
De lange arm van Kagame’s veiligheidsdienst reikt tot in westerse landen, zoals Zweden, Groot-Brittannië en België. De dreiging die uitgaat van de Rwandese leider ging Wrong evenmin in de koude kleren zitten. „Vier jaar lang praatte ik met mensen die doodsbang zijn, die denken dat hun e-mails worden gelezen, die nooit via de telefoon zullen praten, die nooit geciteerd willen worden, die van de plaatselijke politie te horen kregen dat hun leven in gevaar is. Ik heb me steeds afgevraagd of ook ik niet aan de beurt zal komen.”
Misschien, hoopt Wong, is Kagame nu buiten zijn boekje gegaan. Wrong verwachtdat de ontvoering van Paul Rusesabagina eind juli maakt dat de façade rond Kagame in de ogen van de internationale gemeenschap instort. Als hotelmanager in de Rwandese hoofdstad Kigali redde Rusesabagina vele Tutsi’s tijdens de genocide, hij werd wereldwijd bekend nadat hierover de speelfilm Hotel Rwanda werd gemaakt. Rusesabagina ontwikkelde zich tot een fel criticus van Kagame. Hij werd vorig jaar door een vermeende medestander uit zijn ballingsoord in Texas gelokt. Door een list stapte hij nietsvermoedend in een door de Rwandese regering betaald privévliegtuig, en belandde in een gevangenis in Kigali.
„Een huiveringwekkende operatie. Hiermee toonde Kagame al zijn tegenstanders dat hij hen overal weet te pakken. Toch zal Rusesabagina’s rechtszaak veel oprakelen en ik denk dat Kagame er daardoor gehavend uitkomt.”
CV CORRUPTIE
De Britse journalist en auteur Michela Wrong (1961) schrijft over de rol van het Westen bij corruptie in Afrika. Haar bekendste boek is It’s Our Turn to Eat, the story of a Kenyan Whistle-Blower.
Het VK heeft op 25 januari 2021 tijdens de 37e sessie van Universal Periodic Review (UPR) een verklaring over Rwanda afgelegd en aanbevelingen gedeeld om hun mensenrechtensituatie te verbeteren.
Foreign, Commonwealth & Development Office en Julian Braithwaite deden de volgende uitspraak:
Het Verenigd Koninkrijk is verheugd over de sterke reputatie van Rwanda op het gebied van economische en sociale rechten en de bevordering van gendergelijkheid. We blijven echter bezorgd over de aanhoudende beperkingen van burgerrechten en politieke rechten en mediavrijheid. Als lid van de Commonwealth en toekomstige voorzitter van de Raad dringen we er bij Rwanda op aan om de waarden van de Commonwealth zoals democratie, de rechtsstaat en respect voor mensenrechten te modelleren.
We raden Rwanda aan:
Voer transparante, geloofwaardige en onafhankelijke onderzoeken uit naar beschuldigingen van buitengerechtelijke executies, sterfgevallen in hechtenis, gedwongen verdwijningen en martelingen, en breng daders voor het gerecht.
Bescherm en stel journalisten in staat om vrij te werken, zonder angst voor vergelding, en zorg ervoor dat overheidsinstanties de wet op toegang tot informatie naleven.
Screen, identificeer en bied steun aan slachtoffers van mensenhandel, inclusief degenen die worden vastgehouden in doorgangscentra van de overheid.
Op de dag (20–01-2021) dat Nederland alle aandacht heeft voor een eventuele avondklok en de beëdiging van de nieuwe president van de Verenigde Staten hoort Thérèse Dusabe, de moeder van de belangrijkste oppositieleidster in Rwanda, Victoire Ingabire, van de Raad van State dat de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid haar Nederlandse paspoort mag intrekken in verband met vermeende betrokkenheid bij de genocide in Rwanda in 1994. De discutabele 1F-procedure wordt haar noodlottig.
Een ieder die bij dit besluit betrokken is, gaat geheel voorbij aan het feit dat de verklaringen uit Rwanda die Thérèse verdacht maken, anoniem zijn verstrekt en niet beschikbaar zijn voor haar verdediging. Verklaringen uit Rwanda, een regiem dat sedert 1994 haar politieke tegenstanders gevangen zet, laat verdwijnen en vermoordt, worden door de Nederlandse overheid overgenomen en gebruikt in een 1F- procedure. Na de moord in 2020 op de Rwandese gospelzanger Kizito Mihigo en de ontvoering van de Belgisch-Rwandese hoteleigenaar Paul Rusesabagina is Thérèse nu aan de beurt. De oppositie in Rwanda wordt hiermee in het hart geraakt. Thérèse verliest per direct haar Nederlandse rechten en middelen van bestaan. Een uitzetting naar Rwanda dreigt.
N.B. In haar boek “De waarheid over Rwanda” weerlegt Judy Rever het succesverhaal van Paul Kagame en toont zij aan dat niets wordt geschuwd om getuigenissen te verkrijgen
Journalist Anneke Verbraeken schrijft op haar website ook over de rechtzaak van Thérèse Dusabe.
De populaire Rwandese gospelzanger Kizito Mihigo wordt postuum onderscheiden met de Václav Havel Mensenrechtenprijs 2020. De onderscheiding wordt jaarlijks toegekend aan kunstenaars die zich verzetten tegen de dictatuur. Aan de prijs is een bedrag van 60.000 euro verbonden.
Václav Havel Mensenrechtenprijs
De onderscheiding is vernoemd naar de Tsjechische toneelschrijver en latere president Václav Havel (1936-2011), die zich inzette voor de mensenrechten in zijn land.
Kizito Mihigo werd eerder dit jaar dood aangetroffen in zijn cel en de omstandigheden van zijn overlijden zijn nooit opgehelderd. Mihigo, een overlevende van de genocide van 1994, stond bekend als tegenstander van het regime van Paul Kagame.
Mihigo ontvangt de mensenrechtenprijs voor de inzet van zijn stichting voor verzoening: de Kizito Mihigo Foundation for Peace. Maar ook vanwege zijn controversiële lied Igisobanuro cy’urupfu (De verklaring van de dood), waarin hij opriep tot medeleven voor alle slachtoffers, inclusief die van de bloedbaden van het Rwandees Patriottisch Front van president Paul Kagame. Onmiddellijk daarna werd Kizito Mihigo gearresteerd en veroordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf wegens samenzwering tegen de regering, zegt de Human Rights Foundation (HRF).
Rwanda heeft de druk op politieke tegenstanders de afgelopen maanden sterk opgedreven. Verschillende tegenstanders van het regime zijn ondergedoken omdat zij vrezen voor hun leven. Recent nog werd de Belgisch-Rwandese hotelmanager Paul Rusesabagina, die tijdens de genocide een duizendtal Tutsi’s en gematigde Hutu’s tegen doodseskaders heeft beschermd, in Dubai ontvoerd. Hij wordt beschuldigd van moord en terrorisme. Het is volgens waarnemers onwaarschijnlijk dat hij een eerlijk proces krijgt.
De prijs is op 25 september virtueel uitgereikt.
Gepubliceerd door www.kerknet.be/kerknet-redactie,
DALFA-Umurinzi de politieke partij van Victoire Ingabire Umuhoza heeft op 22 juni via haar communicatielijnen een testament gepubliceerd over het leven van Victoire.
In dit testament blikt Victoire terug op haar persoonlijke verhaal en haar politieke carrière. Tot slot gaat ze in op de recente ontwikkelingen zoals bijvoorbeeld het oprichten van haar nieuwe partij en doet ze een beroep op alle welwillende Rwandezen die dezelfde zorg hebben over de huidige toestand in Rwanda.
DEMONSTRATIE BIJ KANTOOR IND, Rijnstraat 8, 2515 XP Den Haag (t.o. het Centraal Station):Het bestuur van de FFDR heeft besloten een vergunning aan te vragen voor een demonstratie voor het gebouw van de IND tegen de 1F-procedure van Gabriel. Uiteraard volgen wij de voorschriften van de overheid die nu gelden strikt op: minimal 1,5 meter afstand van elkaar houden, ook partners mogen niet bij elkaar staan/met elkaar praten; wij zorgen voor voldoende mondkapjes, een spandoek en teksten om aan passanten uit te delen.
Zodra de vergunning binnen is, krijgt u hiervan bericht. Dan volgt ook nadere informatie over plaats en tijd. Wij hopen dat velen gehoor zullen geven aan onze oproep.
