Categorie: Geen categorie

Kigali 21 Februari 2020

Notitie : De situatie in Rwanda

Ondanks alle inzet van Nederland om de veiligheid en rechtsorde in Rwanda in goede banen te laten leiden is het nog altijd ernstig mis in het Afrikaanse land. Hoewel justitie en rechtspraak in Rwanda door Nederland opgebouwd en gesteund worden, vinden er geregeld schendingen van mensenrechten plaats en wordt het democratisch proces er belemmerd. Ik zal hier verder op ingaan.

Zelf heb ik 8 jaar onschuldig in de gevangenis gezeten als politiek gevangene. Het feit dat het Europese parlement twee resoluties adresseerde aan de Rwandese overheid om mij vrij te laten, mocht niet baten (http://www.europarl.europa.eu/doceo/document/TA-8-2016-0378_EN.html). Ik kwam pas vrij na de uitspraak van The African Court on Human and Peoples’ Rights die de Rwandese regering verzocht mij niet alleen vrij te laten, maar mij ook een bedrag van 65 miljoen Rwandese Frank te betalen als compensatie voor het onrecht mij aangedaan door die onterechte gevangenschap. Die compensatie is mij niet betaald. (App. No. 003/2014 Judgment – Ingabire Victoire Umuhoza v. Republic of Rwanda)

Ten tweede is het u wellicht bekend dat De Mpanga gevangenis in Rwanda gebouwd is dankzij financiering van Nederland. Het zou een gevangenis moeten zijn die aan alle eisen voldoet, echter de vice president van mijn politiek partij Boniface Twagirimana, is sinds 8 Oktober 2018 tot nu toe vanuit die gevangenis vermist geraakt. (https://www.hrw.org/news/2018/11/08/one-month-rwandan-opposition-leader-disappeared). The Rwanda Investigation Bureau (RIB) zegt dat Twagirimana nog wordt gezocht.

Ten derde is er de moord op mijn assistent Anselm Mutuyimana. Nadat Mutuyimana 6 jaar in de gevangenis had gezeten vanwege zijn participatie in bijeenkomsten georganiseerd door mijn  politieke partij, is hij kort na zijn vrijlating op 8 Maart 2019 vermoord. ( https://www.hrw.org/news/2019/03/12/another-mysterious-opposition-death-rwanda). Tot nu toe worden er nog onderzoeken uitgevoerd hierover, aldus het RIB.

Dan is er ook de kwestie van Eugene Ndereyimana, de vertegenwoordiger van mijn politieke partij in het Oostelijke deel van Rwanda. Sinds 15 Juli 2019 is hij vermist. Hij was op weg om leden van onze partij te ontmoeten toen hij verdween. (https://www.washingtontimes.com/news/2019/oct/30/eugene-ndereyimana-disappears-under-paul-kagame-rw/)

Een andere tragedie betreft die van de nationale coördinator van mijn politieke partij Syldio Dusabeumuremyi. Hij werd op 23 September 2019 in zijn werkplaats neergestoken waarna hij overleed. (https://www.hrw.org/news/2019/09/24/rwanda-killing-latest-attack-opponents ). Tot nu toe is er geen concreet antwoord van het RIB over deze moord.

De laatst overlijdenszaak betreft die van een plaatselijke bekende gospel zanger Kizito Mihigo. Hij was een genocide overlever met een sterk christelijk geloof die het volk bemoedigde hun verdriet over de genocide te overstijgen door verzoening met elkander waar te maken. Het officiële bericht van de autoriteiten is dat hij op 17 Februari 2020 zelfmoord heeft gepleegd in zijn cel. Dit verhaal wordt niet geloofd. 

Ex-gevangenen van mijn politieke partij getuigen dat die cellen geen ramen of meubilair hebben en het plafond erg hoog is waardoor men nergens een laken aan vast zou kunnen maken omdat je nergens op zou kunnen staan. Daarnaast worden de gevangenen daar 24/7 in de gaten gehouden door camera’s en zou zijn dood niet onopgemerkt moeten kunnen zijn gebeurd. (https://www.hrw.org/news/2020/02/20/rwanda-ensure-justice-over-kizito-mihigo-death)

Kizito en ik waren vrij gelaten uit de gevangenis op 15 September 2018 doordat de president ons pardon verleende. De voorwaarde hiervoor is dat wij het land niet mogen verlaten zonder toestemming van de minister van Justitie. Dit zorgt ervoor dat ik tot nu toe mijn familie die in Nederland woont, niet heb mogen bezoeken. Ik heb mijn familie nu al 10 jaar niet gezien. (https://apnews.com/066fc9ed7463366a988ef0b0c71da214)

Wat betreft de militairen wordt justitie ook gebruikt om de monden te snoeren. General Frank Rusagara en Kolonel Tom Byabagamba hebben 15 jaar gevangenisstraf gekregen nadat zij president Paul Kagame bekritiseerd hebben als dictator. 

(https://www.theeastafrican.co.ke/news/ea/Tom-Byabagamba-frank-Rusagara-sentences-reduced-to-15-years/4552908-5400612-10w87hkz/index.html)  Zo ook heeft Luitenant Joel Mutabazi een levenslange gevangenisstraf gekregen nadat hij kritiek op de president uitte. (https://www.theeastafrican.co.ke/news/ea/Ugandan-officers-charged-with-abducting-Rwanda-refugees/4552908-4927982-jxmljvz/index.html) Kapitein Kalisa Mupende, voormalig Generaal Directeur van financiën onder Kagame is onder mysterieuze omstandigheden dood gevonden in de gevangenis op 20 September 2019 nadat hij 9 jaar had vast gezeten. (medium.com › kagame-imprisoned-mupende-in-2009-after-viciously)

Rwanda wordt beschouwd als voorbeeld door de wijze waarop het land met ontwikkelingshulp omgaat. Een onderzoek uitgevoerd door de World Bank toont echter dat Rwanda een bedrag van 190 miljoen dollar naar buitenlandse belastingparadijzen heeft overgemaakt in plaats van te hebben gebruikt voor de doeleinden waarvoor ontwikkelingshulp bedoeld is. (https://www.chronicles.rw/2020/02/19/research-by-world-bank-officials-shows-190m-rwanda-aid-is-transfered-to-offshore-havens/). En dus wordt Kagame’s regime geprezen voor positieve ontwikkelingen, vooral in de hoofdstad Kigali, terwijl buiten Kigali talloze mensen al dan niet dakloos zijn, in armoede leven en de ongelijkheid onder de bevolking zo schrijnend is dat het een bron van instabiliteit dreigt te worden in de nabije toekomst. Betreft de Rwandese ontwikkeling en economische situatie heb ik een kritisch rapport geschreven. (https://dalfa.org/en/rwanda-vision-2020-development-programme-scrutiny/)

De situatie in Rwanda kan zo niet langer doorgaan. De bevolking voelt zich in de steek gelaten door de internationale gemeenschap. Waarom doet een democratisch land zoals Nederland niets tegen de mensenrechten schendingen en belemmeringen van de democratie in Rwanda? 

Victoire Ingabire Umuhoza

Voorzitter van DALFA Umurinzi

Op 14 maart organiseert het RIFDP( Le Réseau international des femmes pour la Démocratie et la Paix) de negende editie van de prijsuitreiking van de Victoire Ingabire Prijs voor Vrede en Democratie ter gelegenheid van de Internationale Vrouwendag in Brussel, België.

Historie
Deze prijs is op 12 maart 2011 in het leven geroepen door het RIFDP, ter ere van Victoire Ingabire Umuhoza. Deze prijs belichaamt de moed en het leiderschap van Victoire Ingabire Umuhoza in haar vreedzame en democratische proces van conflictoplossing

Wie komen er in aanmerking voor de prijs?
De prijs wordt toegekend aan elke natuurlijke of rechtspersoon, die zich door zijn werk op vreedzame wijze heeft onderscheiden op het gebied van de bevordering van democratie, vrede, vrijheid van meningsuiting, respect voor de rechten van persoon en die aanzienlijk heeft bijgedragen aan het samenbrengen van mensen door dialoog, respect voor de menselijke persoon, sociale rechtvaardigheid om de kwaliteit van leven van de bevolking van de regio van de Grote Meren van Afrika te verbeteren.

Thema
Het thema van het feest is “Democratische vrouwen in dictaturen”. Stand van zaken in 2020”. De prijsuitreiking begint om 17.30 uur.

Contact
Mocht u de prijsuitreiking bij willen wonen, neem dan contact op met het RIFDP om uw aan te melden.

Email: info-belgique@rifdp-iwndp.org
Tel: +32 472 44 48 12 (Belgique)
Tel: +31 68 160 44 45 (Pays-Bas)

RifDP section Belgique
Rue du Méridien n°10
1210 Saint Josse – Belgique

https://www.rifdp-iwndp.org/prix-victoire-ingabire-umuhoza-pour-la-democratie-et-la-paix-edition-2020/

Op 5 december werd in Madrid de Internationale prijs voor de Rechten van de Mens van Spanje 2019 uitgereikt aan Victoire. Lin, haar kinderen Rist en Raïssa en haar zus Régine waren hierbij aanwezig.

Rist nam de prijs in ontvangst en Raïssa sprak een dankwoord uit.

Daarna was er via internet verbinding met Victoire en sprak zij de aanwezigen toe. De kinderen hebben een hoge prijs moeten betalen voor de ontwikkelingen in Rwanda, maar deze prijs neemt niemand hen af!

Deze erkenning voor het werk van Victoire geeft ons allemaal de moed om door te gaan.

Op 9 maart 2019 is voor de achtste keer de Victoire Ingabire Umuhoza Prijs voor Democratie en Vrede uitgereikt ter gelegenheid van Internationale Vrouwendag.

Er waren dit jaar drie prijswinnaars :

Jean-Pierre Mbelu

Pater Jean-Pierre Mbelu is abt, filosoof en politiek analist, de auteur van: “Wanneer is Congo?” Als politiek analist en lid van Epiphany, publiceert de heer Mbelu een gemiddelde van een artikel per week over de politieke, economische, strategische en sociale van de Democratische Republiek Congo, en een regelmatige spreker op conferenties en seminars over de geostrategische en geopolitieke kwesties DR Congo en Centraal-Afrika.

Mbelu is mede-oprichter van de burgerlijke milieubeweging Likambo Ya Mabele. Hij creëerde ook met christenen en Christian zijn St. Theresa Parochie in Nivelles, België (waar hij pastoor is), Ndi Muntu training centre aan Kanuyka, voor jongeren, en co-creëerde de beweging het Congolese Nationale Bewustzijn.

Abraham Kiplangat Mutai

Mutai is een van de beste bloggers, vooral op Twitter en zet zich met zijn invloed op voor een eerlijke samenleving en gaat de strijd aan met corruptie.

Abraham heet doormiddel van social media een belangrijke rol in de campagne voor de vrijlating van politieke gevangenen in Rwanda gespeeld, namelijk die van Victoire Ingabire Umuhoza en Diane Shima Rwigara.

Zijn aanwezigheid op social media en activisme heeft er voor gezorgd dat veel mensen in Kenia en Oost-Afrika zijn begonnen te praten over de situatie in Rwanda.

Robin Philpot

Robin Philpot is een journalist en essayist uit Ontario. Auteur van verschillende boeken, publiceerde hij met name “Het gebeurde niet zo in Kigali” in 2003 en “The Secrets of Option Canada”, in samenwerking met Normand Lester. Hij was de kandidaat van Parti Québécois tijdens de algemene verkiezingen in Quebec in 2007.

Robin Philpot is een auteur, uitgever, redacteur, vertaler en journalist uit Quebec van Ontario. Hij heeft een diploma in geschiedenis en literatuur van de Universiteit van Toronto. Hij woonde bijna drie jaar in Franstalig Afrika, waaronder twee in Burkina Faso waar hij Engels en geschiedenis doceerde.

Sinds de zomer van 1994 doet Robin Philpot (en zijn broer, John Philpot) er alles aan om de Rwandese en Afrikaanse stemlozen uit het Afrikaanse Grote Merengebied via boeken te woord te staan, persartikelen, nationale en internationale conferenties en natuurlijk zijn programma op het radiostation CKVL 100.1 FM “Le pied à Papineau” waarin hij regelmatig onuitgegeven interviews geeft met betrekking tot de gebeurtenissen in deze Afrikaanse regio.

Toespraak Victoire

Dit jaar was een speciale editie omdat dit de eerste editie was sinds de vrijlating van Victoire in 2018. Hoogtepunt van het evenement was dan ook de toespraak van Victoire die zij gaf via Skype. Victoire begon haar toespraak door 1 minuut stilte te vragen voor het overlijden van haar assistent Anselme Mutuyimana.

Amnesty International roept de Rwandese autoriteiten op om snel, onpartijdig, onafhankelijk en grondig te handelen onderzoek naar de dood van Anselme Mutuyimana en de vermeende gedwongen verdwijning van Boniface Twagirimana.

-Anselme Mutuyimana was de assistent van Victoire en werd op 9 maart 2019 dood aangetroffen.

-Boniface is de Vice-President van FDU en wordt vermist sinds 8 october 2018.

Amnesty eist ook dat de bevindingen moeten worden gepubliceerd van elk onderzoek naar de verdwijning van Illuminée Iragena en het doden van Jean Damascene Habarugira. In beide gevallen gaat het weer om mensen die een connectie hebben met Victoire.

Amnesty International dringt er tenslotte bij de regering van Rwanda op aan de rechten op vrijheid van meningsuiting en van vereniging van de bevolking, met inbegrip van oppositiepolitici zoals Victoire Ingabire, en om alle daden van intimidatie te beëindigen.

U kunt de gehele uitspraak van Amnesty vinden via de onderstaande link: https://www.amnesty.org/download/Documents/AFR4700632019ENGLISH.PDF

In 2017 en 2018 zijn een aantal boeken verschenen die een helder beeld geven over de ( politieke -)situatie in Rwanda.

“Rijke mensen streven niet”  – van de Nederlandse onderzoeksjournaliste Anneke Verbraeken”

In ‘Rijke mensen sterven niet’ schetst Anneke Verbraeken een meeslepend en toegankelijk portret van het piepkleine, strak gereguleerde Rwanda en het enorme, chaotische Congo.

De waarheid over Rwanda”- van de Canadese onderzoekjournaliste Judi Rever.

Rever kreeg uiterst vertrouwelijke documenten van het Internationaal Strafhof voor Rwanda in Arusha (Tanzania) in handen, verzamelde jarenlang ooggetuigenverklaringen, interviewde honderden Rwandezen in ballingschap, onder wie voormalige Rwandese soldaten – ook van het Rwandees Patriottisch Front van Paul Kagame – en families van slachtoffers. Sinds 1997 werkte ze aan dit verhaal, met gevaar voor eigen leven en dat van haar gezin.

“De strijd rond de grote meren”- Jan Pronk 

In dit boek beschrijft Jan Pronk de gebeurtenissen vanuit zijn persoonlijke ervaringen. Jan Pronk (1940) was minister voor Ontwikkelingssamenwerking in de kabinetten Den Uyl, Lubbers III en Kok I en minister van VROM in het kabinet Kok II.

Bron: bol.com

 

Op 10 maart 2018 is in Brussel onder grote belangstelling de Victoire Ingabire Prijs 2018 uitgereikt aan Charles Onana, onderzoeksjournalist en schrijver van Frans-Kameroense afkomst en

Robin Philpot, schrijver uit Montreal. Hij woonde in de jaren zeventig in Afrika  en gaf van 1972 tot 1974 les in Engels en Geschiedenis in Burkina Faso.

In ‘Rijke mensen sterven niet’ schetst Anneke Verbraeken een meeslepend en toegankelijk portret van het piepkleine, strak gereguleerde Rwanda en het grote, chaotische Congo. Al sinds 2009 komt Verbraeken in Rwanda en Congo, twee van de meest getroebleerde landen ter wereld.

Verbraeken schrijft over corruptie, verkiezingen, de gewelddadige rol van dictators en rebellen en de strijd om grondstoffen, maar ook met humor en zelfspot over de alledaagse ongemakken van een journalist in Afrika. Ze ontmoet er bijzondere mensen. Twee ervan spelen in dit boek een hoofdrol: Rwandees oppositieleidster Victoire Ingabire en Congolees mensenrechtenactivist Sylvestre Bwira. De puntige pen van Verbraeken en haar omgang met mensenrechtenactivisten en kritische politici, leiden ertoe dat ze in Congo wordt gearresteerd en door Rwanda wordt uitgeroepen tot ‘vijand van het Rwandese volk’.

 

 

Anneke Verbraeken ontving in 2016 de Victoire Ingabire Umuhoza Prijs.

 

Uitgeverij Atlas Contact